زمین چمن فوتبال شهر چهاربرج از طریق نهر آب کشاورزی آبیاری میشود!
مشکلات تنها زمین چمن فوتبال شهر چهاربرج
تنها از تیر دروازه می توان حدث زد که اینجا یک تالاب یا چراگاه نیست! یک زمین فوتبال است! بله اینجا منطقه “کَرخ آراسی”(ایکی آرخ آراسی) منطقهی چهاربرج میباشد که تنها زمین چمن فوتبال این شهر در آنجا قراردارد. ولی هیچ شباهتی به زمین فوتبال ندارد. البته شاید بتوان در این زمین “پیل آغانج” بازی کرد ولی عملا فوتبال را نمیتوان.
چند سال پیش وقتی که این زمین به عنوان ورزشگاه شهدای چهاربرج افتتاح گردید، همه جوانان فوتبالدوست چهاربرج خوشحال بودند که به آرزوی دیرینهی خود مبنی بر داشتن یک زمین چمن نسبتا خوب رسیدهاند. ولی طولی نکشید که زمین آن به این حال و روز درآمد. علت این امر هم نبود سیستم آبیاری شهری چمن ورزشگاه میباشد. شاید باور نکنید اما سیستم آبیاری چمن ورزشگاه به صورت غرقآبی و از نهر عمومی آب کشاورزی چهاربرج صورت میپذیرد! این باعث از بین رفتن چمن آن و رشد کلکسیونی از انواع گیاهانی میشود که که بذر آنها از طریق نهر آب وارد زمین چمن شده است.
مشاهده شده است که در این زمین گیاهانی مانند “چاققیر تیکان” نیز رشد میکند که تیغهایی به اندازه دو سه سانیمتر دارد!
البته نقطه مثبت این بوته های خار در آن است که بازیکن هیچگاه هشیاری و تمرکز خود را از دست نمیدهد! همچنین برای گرم کردن بدنها هم بسیار مفید است چرا که قبل از شروع بازی بازیکنان دو تیم با بیل و کلنگ مشغول در آوردن بوتههای خار از زمین و هموار کردن آن میشوند! از طرف دیگر بازی خطرناک و خشن تیمها نیز به صورت چشم گیری کاهش یافته است چرا که ناهمواریهای زمین، خودش آنقدر قربانی میگیرد که دیگر نیازی به بازی خشن و فیزیکی وجود ندارد! و صد البته قدرت دریبل بازیکنان نیز بسیار بسیار افزایش یافته است. چرا که هر بازیکن با دریبل یک نفر میبایستی که دو بوته چاققیر تیکان یا شبدر و یونجه را نیز از پیش رو بردارد و این واقعا بازیکن را در حد مسی و رونالدو میپزد. البته ببخشید پخته میکند!
از این مشکل که بگذریم نبود آبخوری و حمام و دستشویی مناسب و بهداشتی برای بازیکنان از دیگر کمبودها و مشکلات این ورزشگاه به شمار میآید. به قول دوستان در تابستان آنجا “سو اوستونده باش سینیر!”
همچنین این ورزشگاه فاقد کمترین امکانات برای تماشاگران میباشد و جالب است که هیچ سکویی برای نشستن تماشاگران در نظر گرفته نشده است!
این هم اتاق کنفرانس و مهمانان ویژه ورزشگاه میباشد. نقطههای سیاهی که در عکس روی زمین مشاهده می کنید مگسهای مرده است که در اتاق زندانی شده و از سرما و گرسنگی مردهاند.
شاید بتوان مشکل آبخوری را با فلاکس آب و مشکل دستشویی را با سنگ و کلوخ و آفتابه همراه صحرایی حل کرد و یا مشکل راه ناهموار ورزشگاه را با ماشینهای شاسی بلند مثل وانت آبی و خاور حل نمود. ولی مسئولین محترم فکری به حال زمین چمن و مشکل آبیاری آن و سکوهای تماشاگران بکنند. راستش الان به ذهنم افتاد که مشکل سکوی تماشاگران را هم میتوان بوسیله کارتون و زیرانداز یا پتوهای دست دوم حل کرد! پس مسئولین، زیاد فکر محترمشان را مشغول نکنند و به همین مشکل چمن رسیدگی نمایند کافی است!
*با همکاری علی عبدالهی از همکاران بخش ورزشی اوجاق.
