نابودی طبیعت چهاربرج برای استخراج شیرین بیان/ سوداگری کثیفی که بلای جان قوواقلیق ها شده است

این روزها در مناطق مختلف چهاربرج شاهد خرید و فروش ریشه هی گیاه شیرین بیان هستیم. خیل عظیم جوانان بیکار بیل به دست در مزارع کشاورزی و بخصوص قواقلیق ها دنبال زیرو رو کردن پوشش گیاهی و استخراج ریشه این گیاه می باشند. در نگاه اول به این مسئله شاید متوجه زیانهای سوء این پدیده نباشیم ولی با کمی تامل می توان فهمید که چهاربرج سرمایه های زیادی را در حال از دست دادن است. محیط زیست بسیار جالب چهاربرج با قواقلیق های بی مانندش که می تواند یکی از جاذبه های توریسم و مبنای توسعه این شهر باشد در حال نابودی است.

عده زیادی از مردم به پیشنهاد این سوداگران مشغول تخریب قواقلیق هاو استخراج ریشه شیرین بیان می باشند. سوداگرانی که به جز پول هیچ چیزی برایشان اهمیت ندارد. از طرف دیگر ریشه های این گیاه یکی از سرمایه های چهاربرج است که خیلی ارزان به فروش می رسد و سود اصلی را در این بین نه افراد بیل به دست و دلال های چهاربرج، بلکه رابطین کارخانه ها و خود کارخانه دارهای شیراز و اصفهان به جیب می زنند.
به نظر می رسد که ریشه اصلی این مسائل در عدم آگاهی و عدم فرهنگ سازی مردم منطقه بخصوص کشاورزان است. امری که متولیان اصلی آن میتواند نهادهای دولتی مانند اداره جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست منطقه باشد. در سالهای اخیر هم زمان با خشک شدن دریاچه اورمیه و بحران زیست محیطی و طوفانهای نمک آن، شعار توسعه پایدار کشاورزی و مبارزه با این بحرانها از طرف مسئولین ذی ربط سر داده می شود. همه این عزیزان معتقدند که برای جلوگیری از پیشرفت نمک دریاچه اورمیه و بیابان زایی در منطقه، می بایستی پوشش گیاهی این مناطق را افزایش دهند ولی روز به روز پوشش گیاهی و قواخلیق های چهاربرج در سکوت سنگینی در حال نابودی هستند و بحران زیست محیطی زندگی مردم منطقه را آرام آرام به سوی نابودی می برد ودر سوی دیگر کشورمان ما شاهد رونق اقتصادی استان فارس با داشتن 7 کارخانه تولیدات فراورده های گیاه شیرین بیان هستیم و درواقع این مردم فقیر و بیکار منطقه ما و اطراف آن به خاطر اینکه بر لقمه نانی محتاج می باشند خواسته یا ناخاسته بلایی بر سر خود و آیندگان می آورند که قابل جبران نیست.

پس با این حساب در حال حاضربه عنوان راهکار ما اگر بتوانیم این اندک سرمایه طبیعی را نیز در دست نگه داریم کاری بس مفیدی انجام داده ایم . برای نیل به این مهم می بایستی که فرهنگ سازی عمومی شده و عموم مردم شرایط ناگوار آن را بدانند واز طرفی دیگر مسئولین محترم منطقه نیز باید در عملکرد خود بتوانند شعار ها و برنامه های خودشان را در جهت توسعه پایدار کشاورزی پیاده بکنند چون ما می دانیم که پوشش گیاهی در زمین کشاورزی بخصوص در قواقلیق باعث عدم تبخیر رطوبت خاک می شود واین یعنی نیاز به آب کمتر و در نتیجه قدمی است به سوی توسعه پایدار کشاورزی و استفاده بهینه از آب موجود که بسیار اندک است وبه نظر نمی رسد که توسعه پایدار با نابودی یک منطقه از کشور (بخش مرحمت آباد از استان آذربایجان غربی ) و آبادانی بخش دیگر کشور یعنی ( کارخانجات تولیدی استان فارس ) باشد و امید است عموم مردم و مسئولین محترم اجرایی منطقه اقدامات عملی شایسته ای را در جهت جلوگیری از گسترش نابودی طبیعت از خود نشان بدهند.