چهاربرج شهری که بیمارستان ندارد

اوجاق: داشتن حق بر بهداشت و دارا بودن امکانات پزشکی-بهداشتی مناسب، یکی از ابتدایی ترین و بدیهی ترین حقوق هر فرد در دنیای امروزی است که این حق در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز بارها مورد تاکید قرار گرفته است.

چهاربرج به عنوان یک شهر با جمعیتی بیش از10 هزار نفر و روستاهای پرجمعیت تابعه فاقد امکانات مناسب برای رسیدگی به مشکلات بهداشتی و بیماریهای ساکنین خود می باشد. چنانکه در این شهر هیچ بیمارستانی وجود ندارد و اغلب بیماران اورژانسی برای مداوا و بستری شدن می بایستی که به شهرهای همجوار مانند ملکان و میاندوآب عظیمت نمایند.

از آنجایی که فاصله بین این شهرها (میاندوآب و ملکان) برای تسریع در بهبود وضعیت جسمی و بیماری یک فرد اورژانسی بسیار زیاد بوده متاسفانه اغلب این بیماران و حادثه دیدگان در بین راه جان خودشان را از دست می دهند و یا دچار آسیبهای جبران ناپذیر می گردند. در سالهای اخیر اکثریت حادثه دیدگان الی الخصوص کسانی که حملات قلبی بدانها دست داده در راه بیمارستانهای ملکان و میاندوآب جان خودشان را از دست داده اند.

جدا از این مسئله نبودن بیمارستان در این شهر باعث تحمیل هزینه های بسیار زیادی به بیمار و خانواده ایشان می گردد. و اغلب این عزیزان را با مشکلات فراوانی روبرو می سازد. مشکلاتی از قبیل هزینه های رفت و آمد به شهرهای مجاور و هزینه های بالای اقامت و وقتگیر بودن این سفرها شهروندان چهاربرج وروستاهای تابعه را با چالشهای جدی روبرو می سازد.

در تنها درمانگاه موجود در چهاربرج نیز تنها خدمات پزشکی سرپایی وعمومی ارائه میشود و مردم برای مراجعه به پزشکان متخصص نیز می بایستی به شهرستان میاندوآب سفر کنند.