برخی از آداب و رسوم جالب عروسی(حنا گئجه سی) در چهاربرج به روایت تصاویر قدیمی

در این نوشته قصد داریم بصورت مستند به برخی از آداب و رسومی که در زمانهای قدیم درعروسی های چهاربرج رواج داشت بپردازیم. هر یک از تصاویر زیر گویای یکی از این رسومات است که امروزه تاحدودی به فراموشی سپرده شده است. رسوماتی از جمله: بی باشی قیرخماق، دستمال آتماق، و اوباشدان چاغی خوروز کَسمک، که امروزه تنها عکسها و خاطره هایی از آنها برایمان باقی مانده است.

عروسی ها آداب و رسوم خاصی در خصوص رقص کردن داشت؛ بدین صورت که در هر عروسی دستمال سفید رنگی برمی داشتند و هر کسی که می رقصید آن دستمال را با دستانش تکان می داد و می رقصید. بعد از اینکه رقص شخص مورد نظر تمام می شد دستمال سفید را بر روی یکی از حضار می انداخت؛ با این روش شخص بعدی که باید برقصد را انتخاب می کردند. و آن شخصی که دستمال روی وی می افتاد دیگر حق اتنخابی نداشت و مجبور بود که برقصد.

“بی باشی قیرخماق” یکی دیگر از آداب و رسوم جالب در شب عروسی(حنا گئجه سی) بود. در ابتدای مراسم داماد و ساغدوش و سولدوش را در کنار هم بر زمین می نشانند و مقابل آنها یک سینی پر از قند و کشمش و شیرنی قرار می دهند. سپس سلمانی محله بساط خود را پهن کرده و شروع به اصلاح سر و صورت داماد و ساغدوش و سولدوشهایش می کند. در این بین حضار عروسی نیز هر کدام مبلغی پول از جیبشان درآورده و روی آن سینی بزرگ(مئژماها) قرار می دهند. و با گفتن آلله مبارک ائله سین، در جای خود می نشینند. “دخیل باشی” یا همان شخصی که پولها را جمع می کند نیز در جواب به آنها می گوید که آلله سنه توی قسمت ائله سین و یا آلله سنه اوغول-قیز وئرسین. این مراسم در فرهنگ مردم چهاربرج نمادی از مرد شدن (بی اولماق) است.

بعد از مراسم بی باشی قیرخماق نوبت به مراسم “بی پالتارین گئییندیرمک” می رسد؛ این مراسم که در اواخر حنا گئجه سی اتفاق می افتد بدین صورت است که داماد را به یک اتاق دیگری می برند و در آنجا تعدادی از دوستان، آشنایان و خانواده داماد لباس مخصوص دامادی را به وی می پوشانند. در حین پوشیدن لباس، حضار دست می زنند، یک نفر قوال(ال قووالی) می زند و شخصی نیز نیز آوازهای شاد و مخصوص حنا گئجه سی را زمزمه می کند. این مراسم نمادین نیز سمبل مرد شدن داماد است چرا که از این زمان به بعد لباس مردها را می پوشد و با ازدواجی که انجام می دهد به جرگه مردها(بی لر) می پیوندد.